...امام حسين ( عليه السلام ) در روز دهم محرم پس از آنكه نماز صبح را با اصحاب به جماعت خواند ، برگشت و خطابه كوتاهی برای اصحاب و ياران‏ ايراد كرد . در آن خطابه چنين گفت : اندكی صبر و استقامت ، مرگ جز پلی‏ نيست كه شما را از ساحل درد و رنج به ساحل سعادت و كرامت و بهشتهای‏ وسيع عبور ميدهد . در حديث است كه مردم خوابند ، همينكه می‏ميرند بيدار می‏شوند . مقصود اين است كه درجه حيات ، بعد از مردن از پيش از مردن كامل‏تر و بالاتر 
است. همان طور كه انسان در حال خواب از درجه درك و احساس ضعيفی‏ برخوردار است ، حالتی نيمه زنده و نيمه مرده دارد و هنگام بيداری آن‏ حيات كامل‏تر می‏شود ، همچنين حالت حيات انسان در دنيا نسبت به حيات‏ برزخی درجه‏ای ضعيف‏تر است و با انتقال انسان به عالم برزخ كامل‏تر می‏گردد. لازم است دو نكته را در اينجا يادآوری كنيم: الف . مطابق آنچه از روايات و اخبار پيشوايان دين رسيده است در عالم‏ برزخ فقط مسائلی كه انسان بايد بدانها اعتقاد و ايمان داشته باشد مورد پرسش و رسيدگی واقع می‏شود ، رسيدگی به ساير مسائل موكول به قيامت است‏...

برای قسمت دوم این موضوع آیه 68 سوره زمر در نظر گرفته شده است.

((وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَمَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاء اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُم قِيَامٌ يَنظُرُونَ))

((نفخه صور)) و مرگ و حيات عمومى بندگان

در آيه مورد بحث سخن از قيامت را با ذكر بسيارى از خصوصيات تعقيب مى كند، نخست از پايان دنيا شروع كرده مى فرمايد: ((و در صور دميده مى شود، تمام كسانى كه در آسمانها و زمين هستند مى ميرند، مگر كسانى كه خدا بخواهد)) (و نفخ فى الصور فصعق من فى السماوات و من فى الارض الا من شاء الله ). ((سپس بار ديگر در صور دميده مى شود، ناگهان همگى بپا مى خيزند و در انتظار حساب و جزا و سرنوشت خويشند))! (ثم نفخ فيه اخرى فاذا هم قيام ينظرون ).

از اين آيه به خوبى استفاده مى شود كه در پايان جهان و آغاز رستاخيز دو حادثه ناگهانى رخ مى دهد: در حادثه اول همه موجودات زنده فورا مى ميرند، و در حادثه دوم كه با فاصله اى صورت مى گيرد همه انسانها ناگهان زنده مى شوند، و بپا مى خيزند و در انتظار حسابند.

تفسیر چندین آیه از آیات معاد جسمانی بر اساس تفسیر نمونه:

برای نخستین قسمت از این موضوع تفسیر آیات 19-21 سوره فصلت در نظر گرفته شده است. اگر وقت خوندن همه ی این مطالبو ندارین توصیه میکنم حتما بحث نکات را مطالعه فرمایید.

وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاء اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ(19)حَتَّى إِذَا مَا جَاؤُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ(20)

وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ(21)

در آيات مورد بحث از عذاب آخرت آنها سخن مى گويد، و دردها و مصائب دشمنان خدا را در مراحل مختلف قيامت طى چندين آيه تكان دهنده بر مى شمرد.

نخست مى فرمايد: (( به خاطر بياوريد آن روز را كه دشمنان خدا را جمع كرده به سوى دوزخ مى برند)) (و يوم يحشر اعداء الله الى النار).

و براى اينكه صفوف آنها به هم پيوسته باشد (( صفوف پيشين را نگه مى دارند تا صفهاى بعد به آنها ملحق شوند)) و آنها را دسته جمعى روانه دوزخ مى كنند (فهم يوزعون ).

(( زمانى كه به آن مى رسند گوشها و چشمها و پوستهاى تنشان به اعمال آنها گواهى مى دهد)) ! (حتى اذا ما جائوها شهد عليهم سمعهم و ابصارهم و جلودهم بما كانوا يعملون ).

چه شاهدان عجيبى ؟ كه عضو پيكر خود انسانند، و شهادتشان به هيچوجه قابل انكار نيست ، چرا كه در همه صحنهها حاضر و ناظر بوده ، و به فرمان الهى به سخن آمده اند!

آيا شهادت اعضا از اين طريق است كه خدا درك و شعور و قدرت سخن در آنها مى آفريند؟

يا همانند درختى است كه خدا در ميان آن براى موسى ايجاد صوت كرد

و يا آثار گناهان كه در طول عمر در آنها نقش بسته در آنجا كه (( يوم البروز)) و روز آشكار شدن اسرار نهانى برملا مى شود؟ در تعبيرات معمولى نيز گاهى از اينگونه آثار تعبير به نطق يا اخبار مى شود، و مى گوئيم (( رنگ رخساره خبر مى دهد از سر درون )) !

همه اين تفسيرها قابل قبول است ، و در لابلاى سخنان مفسران كم و بيش آمده .

این تحقیق بسیار جامع بوده و برگرقته از http://www.moosaviesfahani.org  می باشد

مقدّمه:‌

مهمّترين و حسّاس‌ترين موضوع عقيدتي بعداز خداشناسي‌، موضوع «معاد و قيامت‌» است‌.

اين سؤال كه :

آيا جهان ديگري وجود دارد كه در آنجا، انسان جزأ و پاداش كردار بد و خوبش را به صورت كامل ببيند و با مردن زندگي او خاتمه پيدا نكند؟!

پرسشي است كه همواره ذهن و فكرو توجّه انسانهاي بيشماري را (در طول تاريخ زندگي بشر) به خود مشغول كرده است‌.

مطلب اوّل‌:

اهمّيت موضوع قيامت‌

اهمّيت موضوع «معاد» از جهات متعددي ناشي مي‌شود:

1 ـ احساس انگيزه و معنا براي زندگي‌

كسي كه (به هر دليل‌) به جهان بعد از دنيا عقيده داشته و مردن را نابودي نمي‌داند، بلكه مرگ را دريچه‌اي براي ورود به عالمي بزرگتر و مهمتر از دنيا به حساب مي‌آورد، قطعاً براي زندگي كردن در دنيا انگيزه و هدف مهم‌ّ دارد.

(و آن آمادگي براي تهية لوازم سعادت و خوشبختي در جهان پس از مرگ است‌).

او هرگز احساس پوچي و بيهودگي و تكراري بودن و سرگرداني و اضطراب‌، در زندگي دنيا ندارد...